من به تنهاییُ سکوتم عادت میکنم
به رویاها با کابوسام سرایت میکنم
با قلم من واژه های بسیاری میکشم
بس که آسان در غزل گفتن جنایت میکنم
اشکبار آسمانُ ابر خیسم می کند
من بدون چتر از بغضم حفاظت میکنم
جست جوی عشق را تا ماه ها من میدوم
من سفر تا ماه را با شوق حمایت میکنم
دَوَران ها چه دروغندُ چه زود فهمیده ام
ادعای بی خودی از رو صداقت میکنم
از امید زنده بودن گشته ام من بی خیال
خودمُ از شر من این گونه راحت میکنم
هیچ انگیزش، هدف با من نمی باشد فقط
گامها را من به سمت مرگ هدایت میکنم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر