نترس از دلی که دوست می دارد
بی قرار تو باشد
دلی که لبریز ترانه است
ولی بغض سنگین را به دوش می
کشد
نترس از دلی که می خواهد
از نگاه تو گرم باشد
شاید در این شب های سرد و بی
سر پناه
آخرین پناه نگاه تو باشد
نترس از دلی که
صاف و ساده باشد
اگرچه در پیچاپیچ تونل های
وحشت تک و تنها پیاده باشد
نترس از دلی که می ترسد
بی تو باشد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر