آهای دخترک بادکنک فروش!
که هر واگن مترو ،
با یک عالم آدم های جورواجور ِ توش،
فقط شبیه کبریت هستن برات!
عین دختر ِ کبریت فروش
آهای دخترکِ بادکنک فروش!
کاش اندازه ی دلتنگی های تو فقط،
اندازه ی بادکنک هایی بود که داری به آغوش،
نیست مهم که ایستگاه بعدی کجاست!
ولی این بادکنک آخرین بادکنک باشد،
که از تو می خرم!
آخرین بادکنکی باشد که می فروشی!
از در این واگن که رفتی بیرون!
از همه ایستگاه های مترو بری!
دست مادرتْ بگیری،
هیچ گاه و هیچ وقت،
به این مترو به این واگن ،
برنگردی!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر